TESTAMENT
Tlumać LEON PASTERNAK
Свій поетичний твір "Заповіт" Тарас Шевченко написав у 1845 році (25 грудня), перебуваючи у Переяславі, в домі свого друга лікаря Козицького. Поет тяжко занедужав і не мав уже надії на одужання. Виникли сумні рядки поезії, яка згодом стала відомою кожному українцеві - до найменшого рядка, а з часом, покладена на музику, почала виконувати роль малого гімну України.
Kiedy umrzę, to na wzgórzu
Wznieście mi mogiłę,
Pośród stepu szerokiego
Ukrainy miłej,
Aby łany rozłożyste
I brzeg Dniepru stromy
Można było widzieć, słyszeć
Jego grzmiące gromy.
Gdy uniesie z Ukrainy
Do sinego morza
Wrażą krew... dopiero wtedy
I łany, i wzgórza –
Wszystko rzucę i ulecę
Do samego Boga,
Aby modlić się... aż dotąd
Ja nie uznam Boga.
Pochowajcie mnie i wstańcie,
I kajdany rwijcie,
I posoką, wrażą juchą,
Wolność swą obmyjcie.
Mnie zaś w wielkiej już rodzinie,
W kraju wolnym, nowym,
Pamiętajcie wspomnieć czasem
Dobrym, cichym słowem.
