Федеріко Гарсія Лорка
З циклу «Сонети темного кохання» Телефонна розмова з коханою
Tu voz regó la duna de mi pecho
en la dulce cabina de madera.
Por el sur de mis pies fue primavera
y al norte de mi frente flor de helecho.
Pino de luz por el espacio estrecho
cantó sin alborada y sementera
y mi llanto prendió por vez primera
coronas de esperanza por el techo.
Dulce y lejana voz por mí vertida.
Dulce y lejana voz por mí gustada.
Lejana y dulce voz amortecida.
Lejana como oscura corza herida.
Dulce como un sollozo en la nevada.
¡Lejana y dulce en tuétano metida!
EL POETA HABLA POR TELEFONO CON EL AMOR
Sonetos Del Amor Oscu
en la dulce cabina de madera.
Por el sur de mis pies fue primavera
y al norte de mi frente flor de helecho.
Pino de luz por el espacio estrecho
cantó sin alborada y sementera
y mi llanto prendió por vez primera
coronas de esperanza por el techo.
Dulce y lejana voz por mí vertida.
Dulce y lejana voz por mí gustada.
Lejana y dulce voz amortecida.
Lejana como oscura corza herida.
Dulce como un sollozo en la nevada.
¡Lejana y dulce en tuétano metida!
EL POETA HABLA POR TELEFONO CON EL AMOR
Sonetos Del Amor Oscu
Твій голос, наче дощ на дюну, в груди
мої жагою спалені, пролився.
Весняний дух в хатині оселився,
у скроні – квітне папороті чудо.
Сосна народжені для тебе будить
пісні – вони в надії понеслися
у даль крізь стелю, мов крізь лісу листя,
як темна тінь, летить оле́нь в нікуди.
Почався плач в самотності тенетах –
у голосі приглушеність та ніжність,
солодкий біль в пустелі білосніжній.
Відлунює на снігових заметах
пораненого о́леня ридання.
Пульсує мозком у кістках кохання.
28.04.2021р.
